1.1 საქართველოს შიდა პოლიტიკური ცხოვრებაში არსებულმა რეალობამ - ქვეყანაში არ ფუნქციონირებს არც ერთი რეიტინგული პოლიტიკური ძალა, რომელსაც საქართველოს მოსახლეობა, საზოგადოება ენდობა, რომლისაც სწამს და სჯერა.

1.2 ქვეყანის მოსახლეობის, ქართველი ერის ინტერესების გამომხატველი და თანმიმდევრულად გამტარებელი მაღალრეიტინგული პოლიტიკური ძალა არ არსებობს. ამომრჩეველს არჩევანის გაკეთება უწევს ცუდს და კიდე უფრო ცუდს შორის.

1.3  საქართველოში დემოკრატიის ანუ ხალხის მმართველობის არ არსებობამ. ფაქტიურად, ვერც ვირჩევთ და ვერც ვაკონტროლებთ, პასუხს ვერ ვთხოვთ. ქვეყანაში არცერთ პოლიტიკურ ძალას, არცერთ პოლიტიკურ პარტიას არ აქვს დანერგილი დემოკრატიული მმართველობა შიგნით, პარტიულ ცხოვრებაში და აქედან გამომდინარე, ლოგიკურია, ბოლო წლებში, ქვეყნის დამოუკიდებლობის მიღწევის შემდგომ, ქვეყანაშიც არ ყოფილა დემოკრატიული მმართველობა. ანუ

ა) კარგ შემთხვევაში, ადგილი ჰქონდა ფსევდო, მოჩვენებით დემოკრატიას, სინამდვილეში ვიღებდით ერთი ლიდერის პარტიას და მმართველობას.

ბ) ჩვეულებრივ, ვიღებდით დიქტატურის და ანარქიის ნიშნებით, ხელისუფლების შენარჩუნების სურვილით გაჯერებულ ქაოსურ მმართველბას.

გ) ხოლო უარეს შემთხვევაში, ადგილი ჰქონდა, ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ საზოგადოების მოსატყუებლად, ფასადად დეკლარირებულ, დემოკრატიულ ღირებულებებს ამოფარებულ დესპოტიზმს, ტირანიას საკუთარი ხალხის მიმართ და კრიმინალურ მმართველობას.  

ჩვენი საპროგრამო მიზანია ...

ეროვნული თვითმმართველობა არის ...